من مانده ام و اینهمه غم دور و بر تو
نزدیک شده فاطمه وقت سفر تو
تو می روی و صاحب این خانه ندانست
بین در و دیوار چه آمد به سر تو؟
غزلی تقدیم به غربت علی (ع)
دست بردار دلم نیست غم انگار خدا
چه کنم با غم این بانوی بیمار خدا
یک نفر نیست بگوید که در این شهر غریب
یاس دلخسته کجا و در و دیوار خدا !!
پهلوان بودم و یکباره زمین گیر شدم
صورتی مانده از آن حیدر کرّار خدا
چند وقتی است فقط خیره به حال حسن ام
نیمه شب می شود از خواب که بیدار خدا....
کاشکی جنس در خانه ام از چوب نبود
تا نمی سوخت گل و غنچه و گلزار خدا
کاشکی شکل در خانه من جوری بود
که نمی خورد به یارم نوک مسمار خدا
پیش چشمم دو سه باری است که هی می افتد...
سر به دیوارم و او دست به دیوار خدا
گاه اسماء صدا می کندم گه فضه
صاحب چشم کبودی که شده تار خدا
گاهی از در که می آیم نفس ام می گیرد
باز چشم من و خون در و دیوار خدا
می رسد زینبم از راه ، دلم می ریزد
چه کنم با غم این طفل پرستار خدا؟!
مدتی هست به سر چادر خاکی کرده
جای آن معجر و آن چادر گلدار خدا....
....
همه مشغول دعایند ولی می دانم
می رود از بر من فاطمه اینبار خدا
من به فکرم چه کنم موقع برداشتنش
دست بردار دلم نیست غم انگار خدا
و فاطمیه آمد....
السلام علیک یا بقیه الله الاعظم ، آجرک الله فی مصیبه امُک
...
آقا دلم چه بی قراره.....
چشام هوای گریه داره......
آقا سئوالی از تو دارم....
مادر چرا حرم نداره؟.......
دیر یا زود می رسد
باید جمع و جور کنم
همه دل نوشته هایم را
همه خرت و پرت هایم را
با روکشی سفید
که می پیچند دور شعرهایم
باید
زودتر از این حرف ها می رفتم
از شهری که
همسایه هاش بوی دودکش بخاری می دهند
شهری که همسایه هایش
فقط بو می دهند...
بوی همه چیز جز بوی او
...
می روم دوباره متولد شوم
این سالها
آنقدر مُردم که خسته شدم
...
رسید...
دارد زنگ می زند...
موبایلم را خاموش می کنم
برای همیشه
...
آمدم
خدایا سلام
همسایه نمی خواهی؟
...
درست لحظه تحویل سال
دلتنگت بودم...
کاش می شد دوباره برگردی
...
مدتهاست
همه دنبال ضمیر غایب شعرهای من هستند
